Pazarlama Atölyesi II - Aralık 2010

Sosyal sorumluluk anlayışı çerçevesinde, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu, Pazarlama Bölümü, birinci öğretim grubu (gündüz eğitimi) öğrencileri için, 8 Kasım 2010 pazartesi günü, 14.30 - 18.00 saatleri arasında "Pazarlama Atölyesi" düzenlenmişti.

Oysa, okulda ikili bir öğretim düzeni vardı. İkinci öğretim grubu (akşam eğitimi) öğrencilerini bu çalışmadan yoksun bırakmak olmazdı.

İkinci öğretim grubu ve örgün eğitim öğrencileri için düzenlenen "Pazarlama Atölyesi", 7 Aralık 2010 salı günü, 17.00 - 20.30 saatleri arasında, okul kampüsündeki seminer salonunda uygulandı.

Bu eğitime, birinci ve ikinci sınıf öğrencilerinden 18 kişi katıldı. Mehmet Mustafa Kaplan, Recep İslamoğlu, Melis Aytekin, Zeynep Atasoy, Gökhan Taşkın, Büşra Esen, Emre Ece, Murat Turan, Bircan Altay, Osman Cam, Şüheda Köklü, Aşkın Nur İnan, Gizem Yalçın, Emre Kasım, Hülya Demirayak, Merve Nur Göksu, Can Yenice ve Serap Çaycı, seminer saatinden önce, büyük bir heyecanla salonda yerlerini aldılar.

Önce isimlikler, bloknotlar, kalemler dağıtıldı. Uzun sürecek bir seminer olacağı göz önünde tutularak, masalara, yiyecek ve meyva suyu servisi de yapılmıştı.

Pazarlama Atölyesinin bugünkü programı, tanışma ve değerlendirme bölümlerinin dışında, beş atölye çalışmasından oluşuyordu. İlk bölüm etkileşimli bilgilendirme, diğer bölümler pratik uygulama şeklindeydi. Aydın Ataberk, tanışma bölümünden sonra, "Pazarlamada başarılı ilişkilerin anahtarı"nı anlattı. Pazarlama ilişkilerinde "isim, resim ve imza"nın önemini örnekleriyle açıkladı.

Pratik uygulamaların ilk bölümü, bir "iş mektubunun yazılmasıydı". Pazarlama bölümü öğrencileri, bugüne kadar hiç iş mektubu yazmamışlardı.

Bursa'da yeni açılacak olan beş yıldızlı bir otelin "Pazarlama Müdürü" oldukları söylendi. Bir endüstri kenti olan Bursa'da, işletmelere tek tek mektup yazarak, yeni otellerini tanıtmaları ve müşteri portföylerini çoğaltmaları istendi.

Senaryonun olabildiğince gerçeğe yakın olabilmesi için, bütün öğrencilere antetli iş mektubu kağıtları dağıtılmıştı.

Üffff, ne kadar zormuş bu iş! Daha bu yaşta "Pazarlama Müdürü" olmak güzeldi ama, bir tanıtım mektubu yazmak çok ama çok zordu. Yazıldı, silini, yazıldı, çizildi. Hiç bilmedikleri ve beklemedikleri bir konu karşısında, öğrenciler oldukça zorlanmışlardı; yanındakilerden yardım isteyenler, karşıya bakarmış gibi yaparak derinlere dalanlar, ter bastığı için montunu çıkaranlar, önce taslak hazırlayanlar, tükenmez kalemi bırakıp kurşun kaleme sarılanlar ..... ne kadar zorlandıklarını vurguluyordu.

Çalışmalar tamamlandıktan sonra, bütün mektuplar değerlendirildi. Başlangıç kısmı ne olmalıydı? Girintili paragraf mı yazılmalıydı yoksa blok yazı daha mı iyiydi? Alta önce ünvan mı, imza mı, isim mi yazılmalıydı? Giriş ve bitiriş cümleleri nasıl olmalıydı? Otel ile ilgili özellikler nasıl vurgulanmalıydı?

Anlatılanlar, öğrencilerin çok ilgisini çekmişti. Herbir ayrınıtıyı dikkatle dinlediler. Böyle bir uygulamayla karşılaştıkları için çok mutlu oldukları yüzlerinden ve gözlerinden okunuyordu.

Şimdi sıra, "Promosyon satışları" bölümüne gelmişti. Sınıfta, deyim yerindeyse, yerinde oturan hiç kimse yoktu. Öğrenciler, belki de bugüne kadar, ilk defa bu kadar hareketli bir eğitim görüyorlardı. Sınıftan, ikişer kişilik üç ayrı grup seçildi. Uygulamaya gönüllü katılmak isteyen birer kişinin daha ilavesiyle, iki ekip üçer kişiye çıktı. Her biri, değişik özellikleri olan bir ürünü, sınıfta kalan "müşteri" grubuna pazarlamaya çalışacaktı. Sınıftaki müşteri grubu, üç ayrı pazarlama grubunu da dinledikten sonra bir karara varacaktı.

Osman ve Bircan'dan oluşan ilk ekip, "çok işlevli bir kalemi" pazarlamakla görevliydi. Kalem, gerektiğinde cepte taşınıyor, gerektiğinde teleskopik gösteri sopası oluyor, gerektiğinde kırmızı lazer ile bir yeri işaret ediyor, gerektiğinde beyaz ışıkla minik bir el feneri oluyordu.

Birinci Pazarlama ekibi, güzel hazırlandıklarını düşündükleri halde, müşterilerden gelen "Garanti, yedek parça, kalite belgesi, teslimat süresi, ...." ve benzeri sorular karşısında zaman, zaman duraksadılar.

Gizem, Aşkın Nur ve Şüheda'dan oluşan ikinci ekip, "Çevre özellikli" bir kalemi pazarlamakla görevlendirilmişti. Kutusu ve kalemlerin gövdesi kiraz ağacındandı; kalem kutusunun içi yeşil çuhayla kaplanmıştı. Ne var ki, müşterilerin soruları durmak bilmiyordu. Madem, Çevre'yi vurgulamak istiyorlardı, o halde, neden kiraz ağaçları kesilerek kaleme dönüştürülmüştü?

Emre, Merve Nur ve Hülya'dan oluşan üçüncü ekip, "teknolojik özellikli" bir kalem pazarlamak istiyordu. Ürün, hem kalem olarak kullanılıyor, hem de gövdesinin içinde bir USB bellek bulunduruyordu. Dolmakalem gibi döndürüldüğünde, kalem iki parçaya bölünüyor, USB bellek, kullanıma hazır oluyordu. Müşterinin isteğine göre bunun kapasitesi ayarlanabilirdi. Hatta, teslimattan önce, USB belleğin içerisine, istenen reklam filmleri yüklenebilirdi.

Çok ilgi çekeceği sanılırken, bu sefer, teknoloji ağırlıklı olarak ardarda gelen sorular karşısında, zaman, zaman pazarlama ekibinin "kolu kanadı düştü". Bu kalemin sadece "USB bellek" özeliği mi vardı? Başka hiçbir özelliği yok muydu? Çok sıradandı! Tek çare, müşteriye daha da yaklaşmak, ürünü onlara daha yakından göstermekti. Bu arada, müşteri grubunun içinde de hararetli tartışmalar devam ediyordu.

Her bölümün sonunda olduğu gibi, bu bölümün sonunda da bir genel değerlendirme yapıldı, satıcıların olumlu yönleri ve geliştirmeleri gereken yönleri araştırıldı. Etkili bir pazarlamada dikkat edilmesi gereken noktaların altı çizildi.

Şimdi yeni bir bölüm başlıyordu. "Basın toplantısı örneklemesi" (simülasyonu) yapılacaktı. Bunun için herkes, pembe renkli kendinden yapışkanlı bir kağıdın yapışkanlı yüzüne (gizli yüzüne) bir eşya ismi yazarak, duvara yapıştırdı. Turuncu renkli bir kağıdın gizli yüzüne de ismini yazarak, yan bölüme yapıştırdı. Aydın Ataberk, isim yazılı kağıtlardan birini çekecek, ismi çıkan öğrenci, ürün yazılı olan kağıtlardan birini seçecek, "Genel Müdür" (CEO) sıfatıyla, bu ürün hakkında, iki dakika süreyle basına brifing verecek, sonra basının çeşitli sorularını yanıtlayacaktı.

Sorular ve verilen yanıtlar karşısında, "Basın" rolünü oynayan öğrenciler, zaman, zaman gülmekten kendilerini alamadılar.

Bircan, yerine otururken, panodan bir isim daha seçti. Bu sefer Zeynep, CEO olmuştu. Piyasa yeni çıkacak bir ürünü tanıtacaktı. Fakat CEO koltuğunda hiç de rahat değildi.

Buna karşılık, "Basın" kendini iyice rolüne kaptırmıştı. Sorular tükenmek bilmiyordu. Hem de hiç "uslu ve düzgün" sorular değildi.

Uygulamaların ilginçliğini farkeden öğrenciler, bir yandan da cep telefonlarıyla yaşananları kaydetmeye başladılar.

Üçüncü CEO adayı Gizem'di. Gizem, panodan, anlatacağı ürünün adı yazılı bir kağıt seçti. Uzun müddet, gözlerini bu kağıttan ayıramadı. Donmuş, kalmıştı. Zaman kazanmak ister gibiydi.

"Basın" ise, aç bir kaplan gibi, yeni "av"ını bekliyordu. Artık rollerini tam olarak benimsemişlerdi.

Gizem de sanki "kurban" olacağının farkındaydı. Basın toplantısına "biraz" boynu bükük başladı. Herkesten yardım ister gibiydi.

Bütün yaşananlar IV CEO Mehmet Mustafa'yı iyice pişirmişti. Basın toplantısınıa büyük bir rahatlıkla başladı.

Toplantıda "Basın" bütün yönleriyle temsil ediliyordu. Yurtiçinden olduğu kadar, yurtdşı basın temsilcileri de gelmişti. Bütün ayrıntıları öğrenmek istiyorlardı. Eller sürekli havadaydı.

Sonuncu Atölye çalışması "Paraşütle atlama eğitimi" senaryosuydu. Büşra, Can ve Serap'ta oluşan Uçuş Şirketi temsilcileri, Ürgüp'ü gezmeye gelen bir yerli turist kafilesine, bir sonraki gün için, "Paraşütle atlama eğitimi" vermeyi öneriyordu. Uygulamanın tek şartı "ya hep, ya hiçdi". Başka bir deyimle, 15 kişilik gruptan bir kişi bile atlamak istemezse, bütün program iptal olacaktı. Atlamak istemeyen kişileri yerde bırakmak olmazdı. Bu nedenle, Şirket yöneticileri, başarılı olabilmek için, salondaki herkesi "ikna etmek" zorundaydı.

İşte o an! Pazarlamadaki en önemli an. Pazarlamacı ve müşteri karşı karşıya! Bütün hünerleri şimdi göstermek gerekiyor. Mimikler, ses tonu, beden dili, uygun sözcükler .... hepsini şu an kullanmak gerek. Ya hep, ya hiç!

Pazarlamacılar da bir ekip, müşteriler de bir ekip. Heyecandan herkes ayakta. Karşılıklı olarak, görüşler paylaşılıyor.

Ve .... pazarlamacılar son kozlarını ortaya sürüyorlar. Bu da olmazsa, başka çare yok; önerilerini geri çekmek zorunda kalacaklar.

Artık saatler 20.30'a yaklaşmış, "Pazarlama Atöylesi"nin sonuna gelinmişti. Aydın Ataberk, okul arkadaşı Prof. Dr Mehmet Karafakıoğlu'nun, Sosyal Bilimler Yüksek Okulu Pazarlama Bölümü öğrencileri için gönderdiği "Pazarlama İlkeleri" adlı kitabını yanında getirmişti. Bölüm öğretmeni Öğretim Görevlisi Sıdıka Parlak'a, birinci öğretim temsilcisi Melis'e ve ikinci öğretim öğrenci temsilcisi Emre'ye birer adet armağan etti.

Aydın Ataberk'in öğrencilere bir armağanı daha vardı. Karşısında "genç fidanlar" vardı. O da gelirken, yanında, "iki yaşında, sedir cinsi bir çam fidanı" getirmişti. Aralık ayı, dikim ayıydı. Öğrenciler, bu ay içerisinde, bu fidanı dikerlerse, 25 yıl sonra buradan geçtiklerinde, bugünleri hatırlarlar, "Bu, bizim ağacımız" derlerdi. Aydın Ataberk, fidanı tüm öğrenciler adına Melis Aytekin'e verdi.

7 Aralık 2010 tarihinde, Uludağ Üniversitesi, Sosyal Bilimler Meslek Yüksek Okulu, Pazarlama Bölümünde, ikinci öğretim grubu ve örgün öğretim grubu öğrencileri için yapılan "Pazarlama Atölyesi", tüm öğrencilerin, Öğretim görevlisi Sıdıka Parlak'ın, Aydın Ataberk'in ve "çam fidanı"nın toplu aile fotoğrafıyla son buldu.