Galatasaraylı ağabey ve ablaların yemeği - Kasım 2009

Galatasaraylı abla ve ağabeyler grubunun geleneksel sohbetli yemeği, 7 Kasım 2009 cumartesi günü, Ortaköy'de, Feriye lokantasının Camekanlı batı bölümünde yapıldı.

O gün, yazdan kalma bir gün vardı. Güneş bütün güzelliğiyle, boğazın mavi sularında dansediyor; beyaz tekneler, kuğular gibi nazlı nazlı süzülüyordu.

Saat 12.00'den itibaren, her yaştan Galatasaraylı, deniz kenarındaki Camekanlı lokantanın masalarını doldurmaya başlamıştı.

Saatler ilerledikçe, 10'ar kişilik 13 yuvarlak masanın tamamı dolmuş, masalara 11ci, 12ci iskemleler yerleştirilmeye başlanmıştı.

Daha oturur oturmaz, dostlar, arkadaşlar arasında, koyu bir sohbet başladı.

Herkes, o gün için özenle giyinmiş, sarı-kırmızı kravatını takmış, arkadaşlarının yanına koşup gelmişti.

Konuklar yerlerine yerleşirken, tamamı Galatasaraylılardan kurulu Buena Vista orkestrasının ezgileri de Camlı lokantada dolaşmaya başlamıştı.

Bener Akbaş (1959), Ender Enön (1962) ve Firuz Soyuer (1981)'in çalgılarından dökülen nağmeler, olağanüstü keyifliydi. Orkestra üyelerinden Bihter Özkan ve Vedat Evren, mazeretleri nedeniyle, o gün arkadaşlarına eşlik edememişlerdi.

Saat 12.30'a doğru, günün sunuculuğunu üstelenen Aydın Ataberk (1966), açılış konuşmasını yapmak üzere Başkan'ı kürsüye davet etti.

Galatasaraylı abla ve ağabeyler grubunun başkanlığında nöbet değişimi olmuştu. Altı yıldır bu görevi yürüten Cevdet Dayıoğlu (1950) ağabeyimiz, Başkanlığı Canan Temo (1950) ağabeye devretmişti. Başkan Canan Temo, konuklarına "Hoşgeldiniz" dedi.

Devre arkadaşları bir masanın etrafında buluşmuştu. Her masada devreleri belirten kağıtlar bulunuyordu.

Sohbetler zaten çok renkliydi. Büyüleyici bir manzara, güneşli bir hava, nezih bir ortam, sohbetlerin neşesine neşe kattı.

Dostlar, bu yemeğe çoğunlukla eşleriyle gelmişti. Eşler de 13cü sınıfın üyesiydi. Onlar da Galatasaraylıydı.

Her masada, yanyana oturanlar hem ikili sohbet ediyor, hem de masadaki ortak sohbete katılıyordu.

Ablalar ve ağabeyler grubunun toplantıları çok özeldi; değerleri çok iyi biliniyordu; bu sohbetlere çok uzaklardan gelenler de vardı.

Eşlerin de katılması, sohbetlere ayrı bir renk veriyordu. Yüzlerden gülücükler eksik olmuyordu.

"Yemek" aslında bahaneydi. Bu toplantılara herkes, birbirini görmek, arkadaşları ile hasret gidermek için koşup geliyordu.

Burası 13cü sınıftı. "Öğrenciler" yeniden okul günlerine dönmüşlerdi. Okuldaki gibi neşeliydiler, sevinçliydiler.

Bir süredir görüşememiş olan dostlar, birbirlerine hatır soruyor; birbirlerinden ayrı kaldıkları süreyi kapatmaya çalışıyorlardı.

"Fotoğraf çektirmek" bu toplantıların vazgeçilmezleri arasındaydı. Herkes bu özel günü ölümsüzleştirmek istiyordu.

Artık karınlar iyice acıkmıştı. Başkanın konuşması biter bitmez, yemek servisi başladı. Papyonlu garsonlar, büyük bir maharetle, masaların arasında dolaşıyordu.

Yemekler de bir nefisti ki, sormayın! Tam bu lokantanın şanına, şöhretine yakışır bir menü, konukların masasındaydı.

Servis başlamıştı ama, sohbetlerin arkası kesilmiyordu. Arkadaşlarla görüşmeye nasıl doyulsun ki?

Salonda, bir yandan, lezzetli yemeklerin tadına bakılıyor; bir yandan da sohbete devam ediliyordu.

Organizasyon komitesi ise, konuklarını kapıda karşılamaya devam ediyordu. Can Kıraç ağabey, kızı Aslı Kıraç ile birlikte yemeğe geldi.

Aslı Kıraç, bu yemekte, babasını yalnız bırakmak istememişti. Önlerindeki sarı-kırmızı bayrağın renkleri, adeta yüzlerine yansıyordu.

Canan Temo, protokol masasında Aslı Kıraç, Can Kıraç ve Mükerrem Taşcıoğlu ile birlikte bir fotoğraf çektirdi.

Cevdet Dayıoğlu ağabey, masadaki konuklarıyla yakından ilgileniyor; Galatasaray'ın şerefine kadeh kaldırıyordu.

Fuat Diriker (1939) ağabey de konukların arasındaydı.

Yemek biraz ilerledikten sonra, sıra konuşmalara gelmişti. Can Kıraç ağabeyin ağzından sanki bal damlıyordu!

Konuşması, salondaki herkes tarafından dikkatle dinleniyor; sık sık alkışlarla, kahkahalarla ya da her ikisiyle birlikte kesiliyordu.

Can ağabeyin sohbeti, gerçekten doyumsuzdu.

Dostlar, arkadaşları ile birlikte oturmak istedikleri için, bazı masalar oniki kişiye kadar çıkmıştı. Herkes, bu durumdan çok memnundu.

Canan Temo, tek tek masaları dolaşmaya başladı.

Her masadaki konuklarıyla ayrı ayrı görüşüyor, hatırlarını soruyordu.

Yemeğe katılan bütün Galatasaraylıların yüzlerinden mutlulukları okunuyordu.

Lokanta tam denizin kenarındaydı. Eşsiz bir manzara vardı. Bir de insanın yanında arkadaşları olunca, keyifler tam oluyordu.

Konuklar arasında bulunan Orhan Karaveli (1949) ağabey, o gün Galatasaraylılar için kitaplarını imzalıyordu. Masada, Cevdet Dayıoğlu ağabey ile, kitaplar üzerine koyu bir sohbet başladı.

Arkadaşların arasındaki samimiyet, sıcaklık o kadar inanılmazdı ki!

Hangi masada olursa olsun, gün boyu, yüzlerden gülümsemeler hiç eksik olmadı.

Arkadaşlar, adeta birbirlerinin "gözlerinin içine" bakıyordu.

Ya ablalar? Onların bir araya gelmesi ise, bir neşe selinin oluşmasına yol açıyordu!

O gün, hangi yaşta olursa olsun, herkes Galatasaraylıydı. "Mutluluğun" resmi olur mu demeyin. Galatasaraylıysa olur!

Saatler sanki durmuştu; daha doğrusu herkes saatlerin durmasını, bu güzel günün bitmemesini istiyordu.

Birlikte olunan her dakikanın kıymeti çok iyi biliniyor; dostlar birbirinden ayrılmak istemiyordu.

Dostlar, arkadaşlar, devreler birbirine kenetlenmişti. Ya el ele tutuşulmuş ya da eller omuzlara atılmıştı.

13cü sınıfta, derslerin başlangıç zili var ama bitiş zili yoktu. Arkadaşlar, masalardan masalara geçiyor; sohbetler yeni masalarda, yeni arkadaşlarla başlıyordu.

Belki manzara güzel ama, arkadaşlar daha özeldi. Bakışlar çoğunlukla denize doğru değil, arkadaşlara doğruydu.

Kimse ama kimse bu güzel günün bitmesini istemiyordu. Bir başka oluyordu GSLAAG yemekleri!

Artık saatler ilerlemeye başlamış, yavaş yavaş bu güzel yemeğin de sonu gelmeye başlamıştı.

Saatler 16.00'ya yaklaşırken, bir Galatasaraylı abla ve ağabeyler sohbetli yemeği daha sona ermiş; arkadaşlar, gelecek yemeğe kadar birbirleriyle vedalaşmaya başlamıştı.

Yemeğin Feriye Lokantasında düzenlenmesinde büyük katkısı olan Cevdet ağabeyin oğlu ve meslakdaşı Avukat Murat Dayıoğlu'na; bu yazının isim babası olan Tahir Acer'e; organizasyonda emeği geçen herkese ve katılarak bu yemeğe can veren bütün Galatasaraylılara içten teşekkürü bir borç biliyoruz.