Can dostumun kirazları - Haziran 2010

Uzun sayılabilecek bir süre, profesyonel tempoda, sonu gelmeyen işlerin peşinde koştuktan sonra, ikinci bahara adım atınca, bir süre, özgür ve stressiz yaşama uyum sağlamaya çalıştım.

Bir süre sonra, dünyaya yeni bir gözle bakmaya başladım. Yakın çevremde, o güne kadar göremediğim, gördüysem de farkedemediğim, o kadar güzellikler, o kadar temiz insanlar vardı ki!

Seferiışıklar köyü muhtarı Hakkı Uygur da bu güzel insanlardan biriydi. Üç yıl önce, 2007 yılının Haziran ayında Hakkı Dayı ile tanıştık; birbirimizi hemen sevdik; hiç ayrılmak istemedik. O artık benim "Can dostumdu". Hakkı Dayı ile yaklaşık aynı yaştaydık; aynı yıl doğumuştuk; ben ay farkı ile ağabeydim.

Seferiışıklar, Bursa'nın dağ köylerinden biri. Rakımı yaklaşık 900 metre. Hakkı Dayı'nın, köyden 5 km daha ileride, dağların eteğinde, "Sarıgül Çiftliği" adını verdiği bir yayla evi var. Ev,15 dönüm (15.000 m2) bir yeşilliğin otam ortasında. O yeşilliklerin içinde neler mi var? Çilekler, kiraz ağaçları, patates tarlaları, sebze bahçeleri, mısır tarlaları, elma ağaçları, ceviz ağaçları, daha neler, neler ....

Hakkı Dayı ile çok sık telefonlaşsak da, zaman zaman Bursa'da karşılaşsak da, Sarıgül çiftliğine geçen yılın Eylül ayından beri gidememiştik. Araya kış girmişti; soğuk ve karlı havalar bizi ayırmıştı; Haziran'ın ilk haftaları da yağışlı geçmişti.

Oysa, kiraz ağaçları meyvelerini sergilemeye başlamıştı. Muhtarımız "Hadi gari, artık gelin" diyordu. Gelecek günler de yağışlı olabilirdi. Daha fazla gecikmemeliydik; muhtarımızı bekletmemeliydik.

16 Haziran çarşamba günü, öğleye doğru, yaklaşık 1 saatlik yolculuktan sonra, Sarıgül Çiftliğine ulaştık. Muhtarımız haklıydı. Kirazlar, bizlere muhteşem bir görüntü sergiliyordu.

Daha fazla dayanamazdık; hemen "kırmızılarından" toplamaya başladık. Bir yandan topluyorduk; bir yandan yiyorduk; yanımızdaki sepet neredeyse hiç dolmuyordu.

Kirazlardan sonra, sıra çileklere geldi. Tarlalar dolusu çilek vardı. Kah, yaprakların arkasına saklanıyorlar, kah, güler yüzlerini bize gösteriyorlardı.

Toplamak için, hafifçe yere eğildiğimizde, enfes kokuları hemen burnumuza doluveriyor, bütün benliğimizi sarıveriyordu.

O kadar da lezzetliydiler ki! Nasıl olmasınlar? Temiz dağ havası, bol güneş, bereketli bir toprak .... ve onları sevgi ile besleyen muhtarımızın ailesi!

Oh, pardon, çok affedersiniz, sizin burada olduğunuzu unutmuşum. Kendimi kaybedip, yemeye daldım. Size ikram etmeyi unuttum. Lütfen siz de bir tane alır mısınız?

Ya da isterseniz, hep birlikte sofraya oturup yiyelim. Ne dersiniz? Böylesi belki daha güzel. Sakın, bu "çilekler taze mi" diye düşünmeyin. Toplanalı en fazla birkaç dakika oldu.

Buna karşın, Haziran'ın ortası, elmalar için henüz erken. Onlar da kendilerini göstermeye başlamışlar ama bir süre daha beklememiz lazım.

Hakkı Dayı'nın beş adet de kovanı vardı. Kendileri için, balcılık yapıyordu. "Arı kovanı gibi" derler ya, çok doğru; arılar hiç durmadan çalışıyordu.

Bir yandan koruyucu başlığı giyip, arıları daha yakından inceledik; bir yandan Hakkı Dayının anlattıklarını dinledik .....

..... Sabahleyin kovandan çıkan ilk işçi arı, çiçeklerin hepsini bir bir dolaşır; o gün balı toplanacak çiçeğin cinsini seçermiş. Diğer işçi arılar, o gün, yalnız o cins çiçekleri dolaşırmış. Bazen 5 kilometre uzaklara bile gittikleri olurmuş. Hergün bu işlem, tekrar, tekrar yaşanırmış.

Herhalde, bu bal, dağdaki en güzel ballardan biri olmalı. Çok doğal. Başka yerlerde, kovanların yakınlarına şeker konduğu kulağımıza gelmişti. Oysa burada? Oysa burada, çiçekler o kadar bol ki!

Birden, bir çiçek ilgimizi çekiyor. Okuldaki baş yardımcımız Larousse'un simgesi olan çiçek değil mi bu? Değilse bile, bize onu çağrıştırdı. Nereden, nereye? Burada bile, birden okul anılarımız canlanıveriyor.

Biraz ondan yerken, biraz bundan toplarken, oraya giderken, buraya tırmanırken, zamanın nasıl geçtiğini anlayamadık. Akşam saatleri yaklaşmış, gölgeler hafif, hafif uzamaya başlamıştı. Karnımız acıkmıştı. Yayla evine döndük. Evin hemen yakınında bir de küçük göl vardı. Bu öyküyü size sesli aktarabilmek isterdik. O zaman, gün boyu kulaklarımızdan neşeli cıvıltıları hiç eksilmeyen kuş seslerini de sizlere dinletebilirdik.

İşe, önce, salata yaparak başlamak iyi olurdu. Taptaze domatesleri, çıtır, çıtır salatalıkları, bir güzel yıkadık. Su boldu. Hiç durmadan akıyordu.

Şehirde, çoğu zaman, soğan yemeye çekiniyorduk ama, burada salata, taze soğansız da olmaz ki! Onları da, Uludağ'dan gelen buz gibi suyla yıkadık.

Salata ortadan yenecek. Burada adet öyle. Bir siniye, yıkadığımız domatesleri, salatalıkları, soğanları, küçük, küçük doğramaya başladık. Neydi bunun adı? Çoban salatası. Bol zeytinyağ, biraz da tuz koyduk mu, keyfimize diyecek yok. Gelsin çatallar, kaşıklar.

Biz bir yandan salatayı yaparken, bir yandan da, Hakkı Dayı, hemen oracıkta yaktığı odun ateşinin koru üzerinde, piliçleri kızartmaya başlamıştı. Ne kadar mı yedik? Ne siz sorun, ne ben söyleyeyim. Dağ havası acıktırmış işte. O kadar söyliyelim.

Evin içindeki kuzinenin üzerinde de, yemekten sonra içeceğimiz tavşan kanı çayın suyu fokurdamaya başlamıştı.

Yemekler yendi; çaylar içildi; sohbetler edildi, toplanan çilekler ve kirazlar, sepetlere yerleştirildi. Bu arada, güneş de, ufukta, alçalmaya başlamıştı. Artık ayrılık vakti gelmiş, çatmıştı.

Can dostumuz, muhtarımız Hakkı Uygur'a, eşi Şehriye hanıma defalarca teşekkür ettik. En kısa zamanda, yeniden geleceğimize söz verdik. Dönüş yolunda ilerlerken, onlar gözden kayboluncaya kadar el salladık.

Hepimizi, güzel dostlarla, güzel bir gün geçirmiş olmanın huzuru sarmıştı.

Ne candan dostlardı!

Bursa GSL ailesinin Haziran yemeği - Haziran 2010

Bursa Galatasaray Liseliler Derneği'nin Haziran ayı toplantısı, 3 Haziran 2010 perşembe akşamı, saat 19.30'dan itibaren, Gönlüferah Otelinin ikinci katındaki Lal salonunda yapıldı.

Haziran yemeğinde, 53 Galatasaraylı, eşleri, çocukları, aileleri, konukları bir araya geldi.

Dağhan Baydur ve kızı Sara, Aydın Ataberk, Pınar - Aydıncan Ataberk, Selen - Baran Ünal Gürkan, Gülden - A. Zeki Varal, Üner - Erkut Varal, Abdullah Dayı, Veli E. Dayı, Cemil Dayı, H. Murat Toplu, Aydın Gürel, Hüseyin Gürel, Serdar Yurdakul, Ömer Umur, Halim Akbaş, Özge Erin, Gülhan - Alp Geissler, kızları Lara (3 aylık), Şpresa - İbrahim Hızalan, Ercan Köne, Tufan Kaleli, Gönül - Mete Savacı, Dilek - Emin Cingil, İsmail Rodoplu, Serhat Çelikyılmaz, Hakan Tandoğdu, Mustafa Şenyıldız, Arsevi - Aykut Birol, Uygur Sümer, arkadaşı Elif, babası Hasan Sümer ve annesi, Burçin - Melih İyigüllü, Yasemin Özen, kızı Ece (3 yaşında), konuğu Brigitte, Ümit Özmerdiven, Serkan Pehlivan, Ergun Hadi Türkay, Birsen - Mustafa Öztürk, Mesut Gençer Haziran yemeğine katıldılar.

Bursa GSL Derneği Haziran yemeğinin en büyük özelliği, Bursa'da yaşayan Galatasaraylıların, bir "aile" olduklarının vurgulanmasıydı.

Yemeğe katılan en küçük Galatasaraylı Lara Geissler, daha 3 aylıktı; henüz yaşamının başlangıcındaydı. Aylık olağan yemekte, bir bebek arabasının görülmesi, ender rastlanan bir olaydı.

Gecenin Pamuk Prensesi Ece Özen ise, 3 yaşına bastığı doğum gününü, Şubat ayındaki Bursa GSL Derneği yemeğinde kutlamıştı.

Haziran yemeğine katılan 3 yaşındaki Ece ile, 1933 doğumlu, 1953 mezunu Abdullah Dayı ağabeyimizin arasında tam 74 yaş fark vardı.

Burçin - Melih İyigüllü çifti, evlilik sonrası ilk defa yemeğe katılıyorlardı. Uygun Sümer ise, arkadaşı Elif, annesi ve babası ile gelmişti.

Aydın Ataberk, açılış konuşmasında geceye katılanlara "Hoşgeldiniz" dedi ve Galatasaray camiasından haberler verdi:

- 6 Haziran pazar günü, okulda Pilav var; saat 09.00'da Pilav yürüyüşü yapılacak;

- 13 Haziran'da, Paris'te, "Amicale de Galatasaray" Pilavı var;

- 13 Haziran'da, Ankara'da, "Galatasaraylılar Birliği"nin Pilavı var;

- 15 Haziran'da, GS müzesinde "Bitmeyen Mektep" temalı sergi açılacak;

- 19 Haziran'daki Sultani Balo hazırlıkları ilerliyor;

- 27 Haziran'da, Antalya'da, "Antalya Galatasaray Liseliler Derneği"nin Pilavı var

Geçtiğimiz ay, Bursa GSL ailesinde yaşananları özetledi:

- 16 Mayıs'ta Bursaspor şampiyon olunca, çok sayıda kutlama mesajı alındı;

- 4 Mayıs'ta Filiz Özen Çiftçi, dayısını kaybetti;

- 7 Mayıs'ta Veli Ersin Dayı baba oldu;

- 14 Mayıs'ta İnallar Citroen'in açılışına davetliydik;

- Cemil Dayı, aile arasında nişanlandı;

- 17 Mayıs'ta Erhan Keleşoğlu ağabeyimiz, ikinci kere dede oldu;

- 20 Mayıs'ta, Ömer Çağatay'ın kızı Öykü doğdu;

- 29 Mayıs'ta Cenk Sermet'in annesi vefat etti;

- Bugün, 3 Haziran'da Ümit Özmerdiven, 27ci evlilik yıldönümünü kutluyor.

Gelecek etkinliklerden bilgi verdi:

- 12 Haziran'da, Bursa GSL Derneği, Sütaş çiftliğini ziyaret edecek, öğle yemeği, Muharrem Yılmaz ağabeyimizin / kardeşimizin ikramı olacak. Öğleden sonra Karacabey Tarım İşletmesi Müdürlüğü gezilecek. Bu geziye, şu ana kadar, 25 aileden, 24'ü çocuk, 48'i büyük olmak üzere 72 kişi katılacağını bildirdi. 1 otobüs, 9 özel araçlık konvoy ile gidilecek.

Galatasaraylı dostların koyu sohbeti, yemek boyunca devam etti:

Ercan Köne, Serdar Yurdakul, Tufan Kaleli, A. Serhat Çelikyılmaz, Ümit Özmerdiven

Birçok Galatasaraylı, yemeğe eşleri ile katılmıştı:

Selen - Ünal Baran Ünal

Arsevi - Aykut Birol

Birsen - Mustafa Öztürk

Gülden - A. Zeki Varal

Gönül - Mete Savacı

Yasemin Özen ve konuğu Brigitte

Bursa GSL Derneği yemeğine ilk defa katılanlar kendilerini tanıttılar:

Ömer Umur, 103 devresi, İnegöl'deki İnternational Group şirketinin Murahhas azası

Serdar Yurdakul, 107-108 devresi, lakabı "Sezar"

Uygun Sümer, 132 devresi, lakabı ve yıllığı yok, iki ay önce Bursa'ya yerleşti.

Pınar Ataberk, 129 devresi, yemeğe İstanbul'dan katılıyor, devre arkadaşı Aydıncan Ataberk'in eşi

Haziran yemeğinin onur konuğu, Türkiye'nin ilk müzik yayım şirketi Müzikotek'in kurucusu ve sahibi & Galatasaray Topluluğu İşbirliği Kurulunda (İngiltere) The Galatasaray U.K. Charity Fund temsilcisi Dağhan Baydur'du. Bursa'ya kızı Sara ile birlikte gelmişti.

Dağhan Baydur'un şıklığı hemen farkediliyordu. Bu gece için, özellikle sarı-kırmızı çizgili kravatını takmıştı.

Konuşmasında, "Müzik sektörü" ile oldukça geniş bir bilgi verdi. Özellikle telif hakları konusu çok önemliydi.

Anlatımı ilgiyle izlendi. Dinleyicilerden gelen soruların her birine özenle yanıt verdi.

Konuşmasının sonunda, Aydın Ataberk, Dağhan Baydur'a teşekkür belgesi, Orhaneli'ndeki Galatasaray Ormanında adına bir adet fidan dikildiğini belgeleyen sertifika ve ....

..... sarı-kırmızı çiçeklerden oluşan bir buket verdi.

Kızı Sara'ya da bir armağan vardı. "İki yaşında, Sedir cinsi bir çam fidesi", Sara için, büyük sürpriz oldu.

Dağhan Baydur, Bursa GSL Derneği'nde geçirdiği bu gece ile duygularını anı defterine şu satırlarla aktardı:

" Since there were no sisters (-> older) before me, I would like to say to my dear fellow brothers (ağbi) and kardeşlerim; GS toplantıları her zaman beni mutlu ediyor. Uzun seneler yaşadığım İniltere'de devamlı GS UK olarak buluşuyorduk. Başkanımız Ergün Neng idi. Bu şekilde dünyada eşi olan başka bir topluluk olduğunu zannetmiyorum. Senelerce görüşmesek de, aynı dönemden olmasak da, buluştuğumuz zaman tüm GS'liler birbirimizi çok yakın hissediyoruz. Davetinize çok teşekkür ediyorum. Onur duydum. İnşallah tekrar beraber oluruz. Bu toplantı dolayısı ile bir dileğimi sizlerin de benle paylaşacağınızı biliyorum. Hepimizin GS Kulübüne de ağırlığımızı koyup Avrupa şampiyonu olduğumuz dönemdeki sevgi ve birlik ortamını geri getirmemiz gerekli. Sevgi ve saygılarımla. Y. Dağhan Baydur"

Saatler su gibi akıp geçmiş, 24.00'e yaklaşmıştı. Bursa Galatasaray Liseliler Derneği'nin bir yemeği daha sona ermiş; yavaş, yavaş anılarda yerini almaya başlamıştı.