Yılın ilk buluşması - Ocak 2009

Galatasaraylı ağabeyler ve ablalar grubu, 2009 yılının ilk sohbetli yemek toplantısını, 10 Ocak cumartesi günü, saat 11.30'dan itibaren, Kuruçeşme Divan'ın Kristal çadırında yaptı. Asağıda bu toplantıdan kısa notlar bulacaksınız.

O cumartesi sabahı için, hazırlıklar çok önceden başlamıştı. GSLAAG Organizasyon Komitesi, 2008 yılının Aralık ayı başından beri, yoğun bir şekilde, bu toplantının ayrıntıları ve hazırlıkları üzerinde çalışıyordu. Salon seçimi, konuşmacılarla iletişim, yiyeceklerin saptanması, toplantı akış programı gibi aşamalar tamamlanmış; sıra konukları ağırlamaya gelmişti.

O gün için, herşey çok ayrıntılı olarak düşünülmüştü. Konukların beğenisine sunulmak üzere promosyonlar hazırlanmış, sarı-kırmızı çiçekler, bayraklar, buketler giriş kapısının yanındaki bir masaya özenle dizilmiş; 136cı dönemden Nesrin Sakarya dağıtım ile görevlendirilmiş; konukların gelişi beklenmeye başlanmıştı.

Kapıdan içeri ilk girenlerden biri, herkesin yakından tanıdığı Hatice Günay'dı. Hatice kardeşimiz, geçtiğimiz günlerde ortopedik bir ameliyat geçirmişti. Ayağa kalkması hala sakıncalıydı. Bütün bunlara rağmen, eşi Taner Günay'ın iterek getirdiği bir tekerlekli sandalye ile gelmesi, Hatice kardeşimizin, Galatasaraylılara gösterdiği saygının ve bu toplantıya verdiği önemin güzel bir göstergesiydi.

Saat 11.30'a yaklaştığında, konuklar yavaş, yavaş gelmeye başladılar. Grubun Başkanı Cevdet Dayıoğlu ve Organizasyon Komitesi üyeleri onları kapıda karşıladı; kokteyl masasına davet etti.

Az sonra, Can Kıraç ve İnan Kıraç kardeşler de geldiler. Kolkola girmişler, manevi olarak birbirlerine destek olmuşlardı. Başkan Cevdet Dayıoğlu, üyelerden Edis Adoran ve Aydın Ataberk ile bir hatıra fotoğrafı çekildi.

Bursa Galatasaray Liseliler Derneği de etkili bir şekilde bu toplantıda temsil ediliyordu. Bu toplantı için Bursa'dan gelen Doğan Yılmazipek, Tufan Kaleli ve Aydın Ataberk kucaklaştılar; hasret giderdiler. Bursa’dan Memduh Gökçen ve Edip Dikencik ağabeylerimiz de az sonra aralarına katılacaktı.

Konukların arasında biri daha vardı ki, onun yeri bambaşkaydı. Garti hocamız ve eşi hemen, protokol masasına alındılar. Garti hocamızın, 93 yaşında olmasına rağmen, öğrencileri ile birlikte bulunma isteği, göz yaşartıcıydı.

10 Ocak 2009 cumartesi toplantısında neredeyse, bütün bölümlerden gelenler olmuştu. Gourmet grubundan Neoray Aji, fotoğraf grubundan Mehmet Önder, Tango ve dans grubundan konuklar, Galatasaray Derneği Müdürü Mine Baş, Galatasaray Üniversitesi Mezunları grubundan Nilay Savu da konuklar arasındaydı. 20ci dönem Muğla Milletvekili, Muğla eski valisi Lale Aytaman hanım, eski vali sıfatıyla değil, Galatasaraylı kardeşimizin eşi sıfatıyla bu toplantıya katılmıştı.

Toplantıda, Neoray Aji'nin Canan Temo ile buluşması ise, ileride ilginç bir anı olarak hatırlanacaktı. Canan Temo, bir süredir, Neoray Aji'yi mail gönderi grubuna dahil etmişti. Neoray, Canan Temo'dan mailler almaya başlamıştı. Birgün dayanamadı, sordu "Canan abla, biz seninle nereden tanışıyoruz ?" Canan Temo'nun bey olduğunu, hem de Galatasaraylı ağabey oldugunu öğrendiğinde iş işten geçmişti. Bu toplantıda, ikilinin arasından su sızmadı.

Saatler 12'yi geçtiğinde, gelen konukların sayısı 120'yi aşmıştı. Özenle hazırlanan masalara yerleşildi. Konukları, o gün, ilginç bir sürpriz bekliyordu. Yemek başlangıcında, Bener Akbaş (1959 mezunu) ve Ender Enön (1962 mezunu) ikilisi,klasik popüler ezgiler çalmaya başladılar. Ender Enön (65 yaş) gitar, Bener Akbaş (70 yaş) akordeon çalıyordu. Bener Akbaş, Barış Manço'nun ilk orkestrasını kuran, Barış Manço ve grubuna müzik öğreten kişiydi. Müzik, Bener ağabeyin "hobi olarak" bir tutkusuydu. Galatasaray Eğitim Vakfı'nın ilk genel sekreterliği ve Tofaş'ta 28 yıl boyunca yaptığı idareciliği sırasında, müzikten hiç kopmamıştı.

Bu sırada da, konuklar, bir yandan müzik dinlemeye, bir yandan da hasret gidermeye başlamışlardı. Osman Tanburacı ve sınıf arkadaşları da konuklar arasındaydı.

Kadehler kah Galatasaray için, kah, dostluk için kalkıyordu.

Genelde, devre arkadaşları aynı masaları paylaşmışlardı. 1958-59'lular, dayanışmaları çok derin olan bir grup olduklarını her yerde gösteriyorlardı.

Hani derler ya, 7'den 70'e kadar herkes vardı diye, bu toplantıda, bu deyimin sınırları da çok genişletilmişti. 8'inden 88'ine kadar, bütün Galatasaraylılar bir araya gelmişti. Mine Baş'ın sevimli kızı Dafne, adeta, toplantının maskotu gibiydi. Nazar değmemesini diliyoruz.

Can Kıraç ve İnan Kıraç'ın masası, en çok ziyaretçi ağırlayan masalardan biriydi. Gelenler, hem saygılarını sunuyor, hem de anı fotoğrafı çektiriyorlardı.

Protokol masasında, Fuat Diriker ağabeyimiz (1939 mezunu) ve Bursa Derneği Başkanı Prof Dr Tufan Kaleli de yer alıyordu. Başkan Cevdet Dayıoğlu ile Hatice Günay, konuklarını bir dakika olsun yalnız bırakmadılar.

Sohbetler, sohbetleri, kadehler, kadehleri izledi. Tabakların biri gitti, biri geldi. O güzelim etler, nasıl bu kadar bu kadar yumuşak, sulu ve lezzeti olur ! Herşey inanılmaz nefisti.

Artık, nefisler biraz köreltilmiş, sıra sohbetlere gelmişti. Bu toplantıda sunuculuğu Aydın Ataberk (1966) üstlenmişti. Sahnede ise, iki koltuk, misafirlerini ağırlamak üzere bekliyordu. Sunucu, tüm Türkiye'ye ve Galatasaray camiasina, güzel bir 2009 yılı diledi. Grubumuzun değerli ağabeylerinden Taner Saka'nın, kısa bir süre önce, bir rahatsızlık geçirdiğini, ama şimdi, iyi haberlerin alınmakta olduğunu bildirdi. Acil şifalar diledi. Aramızda olan Burak Özkan'ın (98 mezunu) "Soğuk enginar çayı" üretimi yaptığını, toplantının sonuna doğru, isteyen herkese, soğuk enginar çayı dağıtılacağını açıkladı. Grubun Başkanı Cevdet Dayıoğlu'nu kürsüye davet etti.

Cevdet Dayıoğlu, "Hoşgeldiniz" konuşmasının ardından ilginç bir açıklamada bulundu. İnan Kıraç, GSLAAG'nin isim babalarından biriydi. Topluluk önce, GSLAG (Galatasaraylı Ağabeyler Grubu) olarak kurulmuş, İnan Kıraç'ın, artık bayanların oranının da önemli bir artış gösterdiği konusuna dikkat çekmesi üzerine, topluluk adını GSLAAG (Galatasaraylı Ağabeyler ve Ablalar Grubu) olarak değiştirmişti.

Sunucu, salondaki katılımcıları tanıtırken, Mösyö Garti hocamızın da aramızda olduğunu bildirdiğinde, masalardan yükselen alkışların arkası kesilmedi.

Mösyö Garti, olduğu yerde ayağa kalkarak, duygulu bir konuşma yaptı. İşin en ilginç yanı ise, mösyö Garti'nin konuşmasını Türkçe yapmasıydı. Hatta, fransızca sorulan sorulara bile Türkçe yanıtlar verdi. Eski öğrenciler, bir yandan gülerek hocalarını dinliyorlar, bir yandan da birbirlerine "Acaba şimdi, şu saatte, yazılı yapar mı dersin?" diye sormadan edemiyorlardı.

Bursa Galatasaray Liseliler Derneği Başkanı Tufan Kaleli, eli boş gelmemişti. Derneğin bayrağını, flamasını Cevdet Dayıoğlu'na armağan etti; rozetini yakasına taktı.

Konuklar arasında bulunan Doğan Yılmazipek ağabeyimiz ise, Bursa Derneği'nin "Kurucu Başkanı"ydı. Alkışlar arasında, sahneye davet edilerek, unutulmaz bir ekip oluşturuldu.

Artık bu toplantılarda, "En genç mezunun, en kıdemli mezuna saygılarını sunması" bir gelenek haline gelmişti. 10 Ocak toplantısında, bu gelenek bozulmadı. Sunucu, en genç mezunu sahneye davet etti.

136cı dönem mezunu Nesrin Sakarya, 2004 yılında mezun olmuştu; daha gencecikti; sadece 23 yaşındaydı; ablalarının, ağabeylerinin arasında bulunmaktan büyük gurur duyuyordu.

Nesrin Sakarya, salonda bulunan en kıdemli mezunumuz Fuat Diriker ağabeyin yanına gitti. Elini öptü. Fuat ağabeyimiz de genç mezunun yanaklarından öptü.

Fuat ağabeyimiz 88 yaşındaydı; 1939 yılında mezun olmuştu. İki Galatasaraylının arasında, tam 65 yıl mezuniyet farkı vardı. Sağlığının her daim yerinde olmasını diliyoruz.

Galatasaray Derneği Müdürü (1987 mezunu) Mine Baş da söz alarak Dernek faaliyetleri hakkında bilgiler aktardı. 11 Ocak pazar akşamı yapılacak "Pasaj" toplantısına herkesi davet etti.

Nihahet sıra, merakla beklenen Kıraç kardeşlerin sohbetine gelmişti. Sunucu, değerli konuşmacıların kısa hayat öykülerini aktardı. Can Kıraç, 1927 yılında, Ankara'nın Etimesut semtinde, şimdiki adı Atatürk Orman Çiftliği olan topraklar üzerinde meydana geldi. Babası Ali Numan Kıraç, o yıllarda, Gazi çiftliğinde görev yapıyordu. "Can" ismini Mustafa Kemal Paşa verdi. Soyadları da Atatürk tarafından verildi. Babası, Eskişehir'de "kuru ziraat" çalışmaları yapıyordu. Türkiye'nin ilk Ziraat Mühendisiydi. Can Kıraç, 1946 yılında Galatasaray Lisesini, 1950 yılında, Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesini bitirdi. Aynı yıl, 1950'de, Ankara'da Koç Ticaret Ltd Şti Otomobilcilik şubesinde, Bernard Nahum'un çırağı olarak çalışma hayatına atıldı. 1991 yılında, 41 yıllık profesyonellikten sonra, ikinci baharına adım attı. Emekli olduğunda, Koç Holding İdare Komitesi Başkanıydı.

Can Kıraç'ın ağzından bal akıyordu. Anılarını, kardeşi dahil, herkes gülümseyerek dinliyor, konuşması, coğu zaman alkışlarla kesiliyordu. İki kardeşin benzerliklerinden dolayı, başlarına gelmeyen kalmamıştı.

Sohbet sırası İnan Kıraç'a gelmişti. İnan Kıraç, 1937 yılında Eskişehir'de doğdu. 1956'da Galatasaray Lisesini bitirdi. Londra'da City College of Business'te okudu. 2003'te Koç Holding A.Ş.'nin Yönetim Kurulu üyesiydi. İnan Kıraç, Galatasaray Eğitim Vakfının kurucusu ve Başkanı olarak, Galatasaray Lisesi'nin gelişmesi, Galatasaray Ortaokulu'nun açılması, 1992'de Galatasaray Üniversitesi'nin kurulması, Türk-Fransız ilişkilerinde üstlendiği önemli rol nedeniyle, Fransa Cumhuriyeti Devlet Başkanı tarafından, 14 Aralık 1997 tarihinde, Legion d'Honneur nişanının "officier" rütbesine layık bulundu.

İnan Kıraç yaptığı konuşmada, Galatasaray Eğitim Kurumları hakkında ayrıntılı bilgi verdi; globalleşmenin artık yavaş, yavaş yok olmaya başladığını anlattı; yaşanmakta olan krizi değişik yönleriyle yorumladı ve bugün tüm Türklerin ve tüm Galatasaraylıların birlik ve beraberlik içinde olmaları gereğinin önemini vurguladı.

Konuşmanın sonunda, Kıraç kardeşler, dakikalarca alkışlandı. İki gencimiz, özenle hazırlanmış buketler takdim ettiler. Buketlerden birinde sarı, diğerinde kırmızı güller vardı. Zaten iki kardeş, hiç ayrılmazlardı. Böylece, sarı-kırmızı renkler de her zaman beraber olacaklardı.

Sunucu, sahneye çıkarak, İnan Kıraç'ın "birlik ve beraberlik içinde" olma sözünü tekrarladı. Aslında, Galatasaraylıların her zaman birlik ve beraberlik içinde olduklarını söyledi. Bunu, göstermenin şu andan daha güzel zamanı olamazdı. Salonda bulunan herkesin, oturduğu yerde elele tutuşmasını rica etti. Birdenbire, 120'yi aşkın Galatasaraylı tek vücut oluvermişti.

Hiç zaman kaybetmeden, sahnedekiler de elele tutuşuverdiler. Kıraç kardeşlerin keyfine diyecek yoktu. Çok duygulu anlar yaşanıyordu. Sevgi, dostluk, güç zinciri oluşturulmuştu.

Sunucu, konuşmasına devam ediyordu. Şimdi de, herkesin ayağa kalkmasını, ellerini havaya kaldırmasını istiyordu. İlk olarak, sahnedekiler, birbirlerinden hiç ayırmadan ellerini havaya kaldırdılar.

Gencinden yaşlısına, tekerlekli iskemlelisinden, fransız hocasına kadar, bütün herkes ellerini birleştirmiş, havaya kaldırmıştı. Herkesin tüyleri diken, diken olmuştu. Bu anı yaşayanlar, hissettikleri duyguları, ömürlerinin sonuna kadar unutamayacaklardı. Cevdet Dayıoğlu'da gülüyordu, duygulanmıştı. Islıklar, alkışlar başladı; Kristal Çadır'ın bütün pencereleri inliyordu.

Galatasaraylı ağabeylerin ve ablaların, 10 Ocak 2009 sohbetli yemek toplantısı bitmiş ama, son sahneler, zamanla hafif sisler arasında kalacak olsalar da, unutulmaz anılar arasında yerini almıştı.